Na in contact te zijn gebracht met de organisatie Zorgdat ben ik begonnen met te helpen bij het Taalcafé. Dit is een initiatief opgezet vanuit Bibliotheek Noordwest Veluwe, en gericht op het samenkomen van anderstaligen om op laagdrempelige manier Nederlands te oefenen. De meerderheid van de bezoekers zijn asielzoekers en/of statushouders. Samen met een groep vrijwilligers ga je om de tafel om in gesprek te gaan en het Nederlands te oefenen. Dit kan een-op-een of in kleine groepjes, afhankelijk van de opkomst en de wensen van de bezoeker. Vanuit de bibliotheek wordt lesmateriaal aangeboden, zowel in de vorm van hulpboeken en praktisch oefenmateriaal. Echter blijft het stuk contact het belangrijkste. Veel van de bezoekers bevinden zich in situaties en leefomstandigheden waarin ze weinig mogelijkheid om het Nederlands te beoefenen. 

Zo zijn op het asielzoekerscentrum mensen toch snel geneigd onderling in hun moedertaal te spreken, wat erg begrijpelijk is. Voor sommige mensen is het Taalcafé hun enige mogelijkheid in contact te komen met Nederlanders. Dit naast de omgang met directe medewerkers van het AZC, maar dit is vaak toch vrij praktisch van aard. Daarom is bij het Taalcafé een stuk gezelligheid ook erg belangrijk. Zelf geef ik vaak de bezoeker de ruimte aan te geven waar ze behoefte aan. Dit kan zijn in de vorm van praktische oefeningen of gewoon door lekker te kletsen. Mensen hebben erg veel interesse voor Nederlandse gewoontes en eigenheden, maar vinden het ook erg fijn zelf dingen te kunnen delen over hun eigen cultuur of afkomst. Uitwisselingen hiervan geven mij zelf ook veel voldoening. Zo spreek ik bijvoorbeeld vaker af met deelnemers om samen lekker te koken. De ene keer een typisch Hollands gerecht, en dan weer een gerecht afkomstig uit hun cultuur. Op deze manier heb ik zelf ook de lekkerste dingen ontdekt. 

Het jammere van het asielzoekerscentrum is dat het midden in Harderwijk ligt, in een normale woonwijk, maar tegelijkertijd een wereld volledig op zichzelf is. Er is erg weinig directe omgang tussen de asielzoekers en Harderwijkers. Er zijn veel mensen op het AZC die dit als een probleem zien, en erg hun best doen op wat voor manier dan ook aansluiting te vinden (bijvoorbeeld door zelf vrijwilligerswerk te doen). De kansen en mogelijkheden hiervoor zijn echter beperkt. Dit is zo zonde. Ook voor de bewoners van Harderwijk zelf. Ik heb zelf de meest bijzondere mensen ontmoet, en ongelooflijk waardevolle gesprekken kunnen voeren. Er is veel sneller diepgang in het contact. 

Het ontmoeten van mensen met een volledig andere achtergrond heeft mij zelf ook veel gebracht en geleerd. Hier ben ik erg dankbaar voor. De scheiding tussen deze twee werelden zou dan ook veel kleiner moeten worden, en het zou fantastisch zijn als er meerdere soortgelijke projecten opgezet zouden worden. Ik zou willen dat mensen beseffen dat het betrokken bij vrijwilligerswerk superleuk kan zijn. Dit ook zeker voor jongeren. Het is vaak veel laagdrempeliger als betaald werk, en er komt een groot stuk dankbaarheid bij kijken. Echter wel van belang is dat het vrijwilligerswerk inhaakt op wat jij als persoon te bieden hebt. 

Wat zijn kwaliteiten die je van jezelf al bezit, wat weinig moeite of energie kost en je zodoende gemakkelijk kunt geven. Dit maakt het fijn!